De hedendaagse weerklank van Point en Ransonnet

De tentoonstelling van het werk van Jean-Pierre Point en de tentoonstelling van het werk van Jean-Pierre Ransonnet vullen elkaar aan. Beide tentoonstellingen tonen wat we een "verdedigingsreflex" zouden kunnen noemen, een reflex die beide kunstenaars delen (er waren er uiteraard nog anderen in dit tijdperk) ten opzichte van de proliferatie aan uniforme beelden, wat mogelijk gemaakt werd door de ontwikkeling van nieuwe middelen voor de industriële productie van beelden. Beide kunstenaars maakten deel uit van een veel grotere beweging waarin kunstenaars zich op allerlei manieren verzetten (zeefdrukken, manuele retouches, inscripties, gekleurde filters enzovoort) tegen de uniformiteit van de beelden die door de media verspreid worden.

Dit fenomeen kan ons typisch lijken voor de jaren '70, maar is actueler dan ooit. Vandaag de dag vermenigvuldigen smartphones het aantal mogelijkheden voor foto's exponentieel en zijn de sociale netwerken nooit eerder geziene verspreidingskanalen. Vele kunstenaars ontwikkelen dan ook strategieën om afstand te nemen van deze beelden door te kiezen voor andere dragers en ze een nieuwe complexiteit te geven. Op deze manier zorgen ze ervoor dat hun productie niet geschikt is voor onmiddellijke consumptie zoals dat het geval is voor de onophoudelijke stroom aan beelden. De nog steeds actuele boodschappen van deze twee kunstenaars voor onze tijd zijn dan misschien wel omte diversifiëren, om de wereld opnieuw complexiteit te geven in plaats van te uniformiseren en te vereenvoudigen, om een diepere aandacht op te eisen in plaats van een snelle consumptie gevolgd door verwijdering.

- Pierre-Olivier Rollin